1981: Όταν το ΠΣΠΑ πειραματιζόταν με τους Η/Υ...

Ένας υπολογιστής Tandy TRS80 model II του 1981, ευτυχώς όχι αυτός
που κουβαλάγαμε από τάξη σε τάξη....

«Αχ θείε, ευτυχώς που ήρθες νωρίς, έλα, θέλω να με βοηθήσεις, να μου δείξεις κάποια πράγματα στον υπολογιστή...». Τάδε έφη ο νεαρός ανηψιός μου Δημήτρης, «πεμπτάκι» πλέον του δημοτικού, νωρίτερα σήμερα όταν με είδε να μπαίνω στο σπίτι του να ευχηθώ για τη γιορτή του... Η όλη συγκυρία μου έφερε στη μνήμη μου αναμνήσεις τριάντα χρόνων, όταν το 1981, στο ιστορικό κτίριο της οδού Σκουφά, μαθητές της Πρώτης Λυκείου όντες, εγώ και άλλοι «ζαλωνόμασταν» τους υπολογιστές -ολάκερες «γκουμούτσες» τότε- από το γραφείο των καθηγητών και ακολουθούσαμε τον μαθηματικό μας, τον Σπύρο Καλομητσίνη για να κάνουμε την «εγκατάσταση» στις αίθουσες της πέμπτης και της έκτης δημοτικού και να υποστηρίξουμε μια (ακόμα) πειραματική διδασκαλία μαθηματικών, από τις πρώτες εν Ελλάδι σε δημόσιο σχολείο, από αυτές που έδωσαν υλικό για την ανάπτυξη της διδακτικής μεθόδου της πληροφορικής στα σχολεία της χώρας, όπως επέτασσε ο ρόλος του Προτύπου και Πειραματικού σχολείου που άξια και έμπρακτα (και όχι «βάσει νόμου») κατείχε το ΠΣΠΑ από ιδρύσεως του.

Πριν λίγο επέστρεψα στο σπίτι. Κάτι με έτρωγε με όλο αυτό που είχα ζήσει. Έψαξα, βρήκα και αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας: «Το ΠΣΠΑ είναι το πρώτο ελληνικό δημόσιο σχολείο στο οποίο έγινε εισαγωγή των ηλεκτρονικών υπολογιστών (Η/Υ). Η εισαγωγή των Η/Υ έγινε πειραματικά το 1981, μετά από σχετική δωρεά του συλλόγου γονέων. Την ευθύνη του πειραματισμού είχε ο γράφων, ο οποίος έθεσε τους εξής δύο στόχους: 1) να ερευνηθεί πως θα μπορούσαν να μυηθούν οι μαθητές στον προγραμματισμό των Η/Υ κατά τον πιό εύκολο τρόπο και 2) να ερευνηθεί πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο Η/Υ σαν μέσο διδασκαλίας άλλων μαθημάτων...», Σπύρος Καλομητσίνης, Καθηγητής Μαθηματικών (και αργότερα διευθυντής) του ΠΣΠΑ, απόσπασμα από μαρτυρία του στο βιβλίο της κας Εύης Δ. Σκληράκη «ΠΣΠΑ Οδοιπορικό μέσα στο χρόνο», Εκδόσεις Σμίλη.

Τριάντα ολόκληρα χρόνια, 1981-2011... Ακόμα θυμάμαι τα κουβαλήματα πολλών και διαφόρων μαθητών του Λυκείου (και εμού) στον πρώτο (Δ'-Ε'-ΣΤ' Δημοτικού) και τον δεύτερο (Α'-Β'-Γ' Γυμνασίου) όροφο, για να γίνουν οι πειραματικές αυτές διδασκαλίες, ακολουθώντας τον Δάσκαλο Καλομητσίνη, τον «Πίπη» όπως μας άρεσε να τον λέμε χαϊδευτικά (κι εκείνος μας επέτρεπε όσο δεν ξεπερνούσαμε τα όρια της ευγένειας και της τάξεως)... Κάποιοι, αργότερα, ξεπέρασαν πραγματικά τα όρια και έκαναν την πληροφορική κομμάτι της ζωής τους, π.χ. ο Χρύσανθος Δελλαρόκας, μια τάξη μικρότερος, που έδειχνε από τότε την έφεση του στις θετικές επιστήμες... Απόψε, την ώρα που εξηγούσα στον ανηψιό μου πως θα έπρεπε να σκέπτεται για να κάνει επιτυχημένες (=στοχευμένες και χωρίς περιττή σπατάλη χρόνου) αναζητήσεις στο Google, έζησα ένα κομμάτι από αυτές τις αναμνήσεις, ένα κομμάτι αναπόσπαστο από την ιστορία του σχολείου μας, που δικαιολογεί και το Πρότυπο και το Πειραματικό στον τίτλο και την προσφώνηση του!

Γιάννης Π. Τριανταφύλλου (απόφοιτος '83)