[Η μνήμη είναι γεμάτη και από μικρές αξέχαστες στιγμές από τη σχολική μας διαδρομή, μερικές, μικρές και σκαμπρόζικες, από αυτές της τάξης του '48 μας θυμίζει ο Πάνος Γεωργαντάς]Ξεχνάει κανείς την «ροκάνα» που χρησιμοποίησε ένας συμμαθητής μας που καθότανε μπροστά – μπροστά, σε θρανίο απέναντι από την έδρα του καθηγητού, και την «δούλευε» κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών από τον καθηγητή Αραπόπουλο; Πανζουρλισμός μέσα στην τάξη, και αποβολή του ατακτούντος από το σχολείο για λίγες μέρες!
Μήπως μπορεί επίσης να ξεχάσει κανείς την έκθεση «Η κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά»; Στα νέα ελληνικά, γράφαμε πάντα εκθέσεις. Σε μια απ’ αυτές τις περιόδους ο Καρανικόλας μας είχε ζητήσει να γράψουμε επάνω σε ένα ελεύθερο θέμα δικής μας εκλογής. Ένας από τους «εξυπνάκηδες» της τάξεως, απεφάσισε να διατυπώσει τα αισθήματα του για μια πολύ ωραία κοπέλα με κόκκινα μαλλιά που πήγαινε στην Σχολή Μπερζάν (γνωστό Ιδιωτικό Γυμνάσιο θηλέων επί της οδού Πατησίων). Έγραψε λοιπόν μια έκθεση επάνω σε αυτό το θέμα εκφράζοντας όλα τα απόκρυφα αισθήματα του για το κορίτσι αυτό.
Όπως εξελίχθησαν τα πράγματα, ο «φοβερός» Καρανικόλας, εδιάλεξε αυτή την έκθεση ως την πιο καλύτερη και πρωτότυπη αυτής της περιόδου, και εσήκωσε τον συγγραφέα να την διαβάσει ενώπιον όλης της τάξεως!
Ο συγγραφεύς καταντροπιασμένος σηκώθηκε να την διαβάσει και καθ’όλην την διάρκεια της απαγγελίας της ασυνήθιστης αυτής εκθέσεως, τα «ούουου» και «αααα» των συμμαθητών του έδιναν και έπαιρναν, σε βαθμό που αισθάνθηκε ότι η καλύτερη λύσις θα ήταν να άνοιγε το πάτωμα να τον καταπιεί εκείνη την στιγμή!!
Για το ιστορικό της υποθέσεως αυτής, το έχω από καλή πηγή, ότι σε ένα πάρτυ ο συγγραφεύς συνήντησε την κοπέλα αυτή και έκλεισαν ένα ραντεβουδάκι, τελειώνω όμως εδώ την αφήγηση διότι η ιστορία αυτή μπλέχτηκε αρκετά και είχε σχετικά άσχημη εξέλιξη...
Μήπως μπορεί να ξεχάσει κανείς ότι το σχολικό έτος 1941-1942, επί κατοχής, μας επέβαλαν την εκμάθηση της ιταλικής γλώσσας; Μια ωραία πρωΐα, μας φέρνει ό Διευθυντής κος Λεγάκης για να μας συστήσει μια νεαρή, αφράτη και νοστιμότατη κοπέλα, η οποία θα μας μάθαινε ιταλικά. Είχε ήδη φουντώσει το καλοκαιράκι και το αιθέριο αυτό πλάσμα έφθανε πάντα στην τάξη φορώντας κάτι διαφανή κοντά φουστανάκια, καθόταν στην εξέδρα εν πλήρη θέα των θαυμασίων θηλυκών προσόντων της, δίπλωνε τις εξαιρετικές γάμπες της επιδεικνύοντας πιο απόκρυφες αρετές, και άρχιζε το μάθημα!!
Το μόνο που θυμάμαι ότι μάθαμε, είναι να την καλωσορίζουμε πάντοτε με την φράση «Ούνο μπάτσο σινιορίνα»! Δεν μου μένει καμιά αμφιβολία ότι η σεξουαλική αυτή αντίδρασις της τάξεως την κολάκευε και της άρεσε. Όπως επίσης δεν αμφιβάλλω ότι και πολλά από τα παιδιά της τάξεως θα την είχαν σύντροφό τους στα όνειρα τους. Δυστυχώς τα μαθήματα αυτά διεκόπησαν με το τέλος της κατοχής, αλλιώς υποπτεύομαι ότι κάποιο μελόδραμα ερωτικών σχέσεων μεταξύ καθηγήτριας και μαθητή θα εδημιουργείτο!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου