Δεκτό κατά πλειοψηφία από την Ολομέλεια της Βουλής , σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου έγινε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων «Θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις».Αναφερόμενη στο θέμα του θεσμικού πλαισίου των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων κατά την ομιλία της στη Βουλή, η Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννα Διαμαντοπούλου σημείωσε:
«Εξήγησα και χθες αναλυτικά ότι στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα σύστημα μαζικό, αλλά με διαφοροποιήσεις και όχι ομοιόμορφο. Δηλαδή, να δίνει τη δυνατότητα στους δασκάλους να δημιουργούν και να έχουμε διαφορετικούς τρόπους λειτουργίας. Να αναπτυχθεί η πρωτοβουλία σε όλα, σε όλη τη χώρα. Αυτό επιτυγχάνεται με το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο, το οποίο δεν είναι η αναβίωση του 1919. Αλλιώς ήταν τα Πειραματικά όταν ξεκίνησαν, αλλιώς ήταν στο μεσοπόλεμο, αλλιώς στη δεκαετία του ‘60 και αλλιώς σήμερα που είναι εντελώς διαφορετική η κατάσταση στη χώρα. Το Νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία των αναγκαίων εκείνων δομών και στον εξορθολογισμό, ώστε να έχουμε στη χώρα μας δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας Παιδεία για όλους και κυρίως για τα παιδιά μας.
Μπορείτε να διαβάσετε το σχέδιο νόμου για το νέο θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων και την Αιτιολογική Έκθεση παρακάτω.
Νέο Θεσμικό Πλαίσιο Προτύπων Πειραματικών Σχολείων
Το τελικό κείμενο του νόμου, όπως θα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης θα αναρτηθεί σε επόμενη δημοσίευση μας.
Ας κοιτάξουμε μπροστά. Πως θα μπορέσει το νέο πλαίσιο να λειτουργήσει με επιτυχία και "ανατρεπτικά". Και λέω ανατρεπτικά διότι εισάγει εν πολλοίς μία ανατροπή στο εκπαιδευτικό σύστημα ο νέος νόμος. Μιλά πλέον για παροχή παιδείας και όχι εκπαίδευσης. Η διαφορά είναι δομική. Το αγγλοσαξωνικό σύστημα που είχε κυριαρχίσει ουσιαστικά μετά τη μεταπολίτευση, σε δημόσια αλλά και ιδιωτική εκπαίδευση, είναι αυτό που με το περίφημο «σύνδεση αγοράς με παιδεία» δίνει όλη τη βαρύτητα του στη πρόσληψη χρήσιμων και πρακτικών γνώσεων για την είσοδο του νέου στην αγορά εργασίας. Το γερμανικό σύστημα που κυριαρχούσε προ της μεταπολίτευσης στόχευε στην διαμόρφωση «καλού κ’ αγαθού πολίτη», δηλαδή παροχή ολοκληρωμένης παιδείας. Και η παιδεία έχει δύο βασικούς βραχίονες. Την εκπαίδευση, όπως την περιγράφω παραπάνω, αλλά και την «αγωγή παίδος» σύμφωνα με το εξαιρετικό από το 1929 διάγραμμα στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο «Θεμελιώδεις αρχαί διέπουσαι την εν τω σχολείω παιδευτικήν εργασίαν». Και η «αγωγή παίδος» αναλύεται στο ανωτέρω διάγραμμα σε αγωγή ηθική, εθνική, κοινωνική και σωματική. Επομένως εδώ (παιδεία) αναφερόμαστε σε ολοκληρωμένη διαμόρφωση πολίτη με ελεύθερο φρόνημα, σκέψη και δράση και όχι μόνο σε μία καλά ειδικευμένη παραγωγική μονάδα (επιστήμονα, τεχνίτη, κ.α) στην οποία στοχεύει κύρια η εκπαίδευση. Η διαφορά είναι χαοτική. Κύρια διότι η όποια άρχουσα τάξη (πολιτική, οικονομική, κοινωνική) επιδιώκει τη χειραγώγηση της κοινωνίας και τη διαιώνιση της θέσης της με την παραγωγή καλών παραγωγικών μονάδων (εκπαίδευση) χωρίς κριτική σκέψη και ηθιικές/κοινωνικές/εθνικές αρχές (παιδεία).
ΑπάντησηΔιαγραφή