[η τέταρτη ιστορία από το αρχείο των αποφοίτων της τάξης του 1948, ασχολείται με ένα από τα σύμβολα παλαιοτέρων εποχών, τα γυαλιά Aviator της Ray-Ban, τα οποία λανσαρίστηκαν το 1936 και απέκτησαν μεγάλη δημοσιότητα όταν φωτογραφήθηκε με αυτά ο αμερικανός στρατηγός MacArthur]Δεν θυμάμαι πότε, το παιδί που συνδέεται με αυτή την ιστορία, μπήκε στην τάξη μας να αντικαταστήσει κάποιον που έφυγε. Δεν νομίζω πάντως ότι ήταν από την αρχή μαζί μας. Ο νεαρός αυτός, στρουμπουλός και με κόκκινα μαγουλάκια, ποζάριζε πολύ γκόμενος και μάγγας του γλυκού νερού! Γενικά κρατούσε μια υπεροπτική πόζα και συμπεριεφέρετο σαν να ήξερε όλα τα θέματα που δεν ξέραμε όλοι οι άλλοι εμείς, ας πούμε οι άβγαλτοι. Στις κατακτήσεις δε των τρυφερών πλασμάτων της Αθηναϊκής κοινωνίας, ε εκεί πια ήταν ο «μεγάλος Καζανόβας»! Έτσι τουλάχιστον είχε πείσει τον εαυτό του κάθε φορά που κοιταζόταν στον καθρέφτη.
Μιλούσε αρκετά καλά την Αγγλική, τριγύριζε πάντα με τσιγάρα PalMal και Players στην τσέπη του (σπάνια για την εποχή εκείνη) και καυχιόταν διαρκώς ότι είχε δημιουργήσει στενές επαφές με τους Αμερικάνους της στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα και ότι ήθελε μπορούσε να το αγοράσει από το PX των Αμερικανών. Από ότι θυμάμαι, δεν ασχολείτο και πολύ με τον πλουτισμό και μόρφωση του πνεύματος, για να το πούμε πιο ανοικτά, δεν ήταν επιμελής.
Κάτι το παράξενο στην συμπεριφορά του, θύμιζε ότι ήταν κάπως «γυναικωτός»! Βέβαια, για μας τους άλλους, ένα τέτοιο χαρακτηριστικό ήταν μεγάλο όπλο για γερή καζούρα και περιμέναμε σαν τα γεράκια να μας δοθεί η ευκαιρία να του κάνουμε την καθημερινή σχολική ζωή του κάπως δύσκολη.
Κάπου εδώ ξεκινάει η 4η αυτή ιστορία.
Δεν ξέρω πως, την εποχή εκείνη είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη ζήτησις για γυαλιά ηλίου στυλ MacArthur. Ίσως διότι τα φορούσε σχεδόν πάντα ό φημισμένος Αμερικανός στρατηγός MacArthur, ο ήρωας του πολέμου στον Ειρηνικό Ωκεανό εναντίον της Ιαπωνίας, ίσως διότι κολάκευαν το πρόσωπο, πάντως ήταν περιζήτητα.
Ένα πρωί λοιπόν καταφθάνει κουνιστός και λυγιστός αυτός ο συμμαθητής μας, ποζάροντας με ένα καινούργιο ζευγάρι γυαλιά MacArthur. Αμέσως βέβαια υπήρξε αντίδρασις και περιέργεια που τα βρήκε τα γυαλιά!
«Για πες μας λοιπόν -------- μου, που τα βρήκες τα περίφημα γυαλιά;»
«Δεν θα το πιστέψετε βρε παιδιά, αλλά εκεί που περπατούσα στην οδό Σταδίου ανεβαίνοντας προς το Σύνταγμα κοίταξα κάτω στην άκρη του πεζοδρομίου και βλέπω αυτό το ζευγάρι πεσμένο δίπλα στην άκρη του δρόμου! Κοίταξα τριγύρω μπας και έψαχνε κανείς να τα βρει, δεν ήταν κανείς, και τα πήρα!»
Πω-πω ένα κουφέτο σκεφθήκαμε! Ήδη προ πολλού είχαν αρχίσει τα πειραχτήρια της τάξης να δουλεύουν αυτό το παιδί ότι είχε «ύποπτες σχέσεις, σεξουαλικής μορφής» με όλους αυτούς τους Αμερικανούς που διαρκώς μας ξεφύτρωνε και που του έδιναν τα Αμερικάνικα τσιγάρα. Με τα MacArthur γυαλιά, η καζούρα και τα πειράγματα έφθασαν στο Ζενίθ!
Ο μεγαλύτερος καζούρας της τάξεως, κάθε πρωί, σαν διάβολος του έμπαινε και η πρώτη ερώτησις ήταν πάντα: «Αλήθεια, για πες μου χρυσό μου, που τα βρήκες τα ωραία και ακριβά αυτά γυαλιά;» Σαν συναγερμός με την ερώτηση αυτή, η βοή από τα γέλια και τα πειράγματα από τους υπόλοιπους μαθητές, δημιουργούσε αντίλαλο στην αυλή του σχολείου!
Αυτός ο συμμαθητής δεν τελείωσε μαζί μας το 1948, και για άγνωστους για μένα λόγους απεβλήθη από το σχολείο. Ίσως γιατί έμεινε μετεξεταστέος. Πάντως τα γυαλιά ήταν πολύ κομψά, και κολάκευαν πολύ το στρογγυλό και κοκκινωπό προσωπάκι αυτού του περαστικού συμμαθητού μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου