Από την επίσημη σελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στο facebook σταχυολογήσαμε και παραθέτουμε μια επίκαιρη συνέντευξη του συναπόφοιτου μας Πρέσβη της Ελλάδας στην Γερμανία, κ. Δημήτρη Ράλλη (αποφ. 1970). Πηγή του δημοσιεύματος είναι το Γραφείο Τύπου & Επικοινωνίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Αμβούργο. Παραθέτουμε ακριβή μετάφραση του κειμένου του ρεπορτάζ:Ο Έλληνας Πρέσβης προτιμά τα απλά κέντρα – είχε δηλώσει ο εκπρόσωπός του – όχι τα ακριβά "δήθεν σικ" μαγαζιά. Μπροστά στο Gaffel Haus, το παράρτημα μιας μπιραρίας της Κολωνίας, ώρα 12:50 την προηγούμενη Παρασκευή, σταμάτησε ένα μαύρο αυτοκίνητο με έκδηλα στο χρώμα του τα σημάδια του μεταχειρισμένου και τον Δημήτρη Ράλλη στο πίσω κάθισμα.
Είχαμε ραντεβού να μιλήσουμε για τη θλιβερή κατάσταση της χώρας του. Ζητά συγγνώμη για την καθυστέρηση – λέει χαμογελώντας ο Πρέσβης – που φαίνεται να έχει καλή διάθεση. Μόλις επέστρεψε από έναν γάμο, όπου ένας Έλληνας συνάδελφος παντρεύτηκε μια Γερμανίδα. Μικρή συμβολή στην ελληνογερμανική φιλία. «Χαίρομαι», λέει ο Ράλλης. Σε δύσκολους καιρούς ο άνθρωπος είναι ευγνώμων και για μικροπράγματα.
Ο Ράλλης είναι ο ανώτατος ιεραρχικά Έλληνας της Γερμανίας. Εστάλη στο Βερολίνο για να βελτιώσει την εικόνα της χώρας του και τώρα πρέπει να σώσει ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί. Ίσως είναι ευκολότερο αυτή την εποχή να είναι κανείς Πρέσβης της Βορείου Κορέας παρά Πρέσβης της Ελλάδος.
«Με πονά πολύ όταν οι Έλληνες επικρίνονται συλλήβδην», δηλώνει ο Ράλλης, ένας φιλικός και έξυπνος άνθρωπος. Με τα λίγα μαλλιά και τα άσπρα γένια τριών ημερών θυμίζει τον Sean Connery, μόνο λίγο πιο εύσωμο. «Και να σκεφθείτε ότι αισθανόμαστε πολύ δεμένοι με τους Γερμανούς».
Στη ζωή του ως διπλωμάτης ο Ράλλης έχει κάνει ήδη πολλές θυσίες για τη χώρα του. Αγωνίστηκε για την Ελλάδα σε αφιλόξενα μέρη, στη Δαμασκό, στη Μόσχα, στις Βρυξέλλες, ακόμα και στη DDR. Το Βερολίνο όμως αποτελεί τη δυσκολότερη αποστολή του.
Στο γερμανικό λαϊκό Τύπο οι συμπατριώτες του είναι γνωστοί μόνον ως «χρεοκοπημένοι Έλληνες». Πριν τρεις μέρες παρενέβη (στη συζήτηση) και η ίδια η Καγκελάριος και παραπονέθηκε ότι «δεν μπορεί - σε χώρες όπως η Ελλάδα- να βγαίνει κανείς νωρίτερα στη σύνταξη, αλλά (ότι) όλοι πρέπει να καταβάλλουν λίγο περισσότερες προσπάθειες». Επίσης ότι δεν μπορεί ο ένας να έχει «πολλές διακοπές» «και ο άλλος πολύ λίγες».
Αν ίσχυαν όλα αυτά, που λέγονται αυτόν τον καιρό στη Γερμανία, τότε ο Δημήτρης Ράλλης θα ήταν ο Πρέσβης μιας χώρας, οι κάτοικοι της οποίας βγαίνουν στη σύνταξη λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους και το σημαντικότερο νόμισμά της είναι το χρήμα από ‘λαδώματα’. Ωστόσο, οι Έλληνες έχουν κατά μέσον όρο λιγότερες ημέρες διακοπών από τους Γερμανούς και βγαίνουν στη σύνταξη σχεδόν στην ίδια ηλικία με αυτούς.
Η σερβιτόρα έρχεται να πάρει παραγγελία. «Πρώτα-πρώτα μια μπίρα», λέει ο Πρέσβης.
Έχει πίσω του την πιο δύσκολη ίσως εβδομάδα της καριέρας του. Έπρεπε να διεξαγάγει πάρα πολλές συνομιλίες και να παρακολουθεί παράλληλα τις ελληνικές εβδομάδες στην τηλεόραση. Την αρχή έκανε η „Anne Will“ (Τίτλος: «Όλο και περισσότερα δισεκατομμύρια για τους φτωχούς συγγενείς του ευρώ»), ακολούθησε η εκπομπή «Άνθρωποι στη Maischberger» («Χρήματα σε κίνδυνο: Πρώτα απάτη με το ευρώ και τώρα πληθωρισμός;»), όπου ο βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών Frank Schäffler έθεσε το ερώτημα πώς θα μπορούσαν να γίνουν ανταγωνιστικοί οι Έλληνες: «Με γύρο και φέτα δεν θα τα καταφέρουν». Την Τετάρτη, στην εκπομπή „Hart aber fair“ («Συνέχεια προβλήματα με τον Διογένη και Σία – θα καταλήξει το ευρώ μας στα σκουπίδια;»), όπου ο καθηγητής Οικονομίας Hans-Werner Sinn διαπίστωσε ότι η Ελλάδα είναι «ένα βαρέλι χωρίς πάτο».
Σήμερα Παρασκευή, ο Πρέσβης Ράλλης κάθεται και πίνει μπίρα, τρώει γερμανικά σπαράγγια και δηλώνει ότι είναι πολύ εύκολο να βγάζει κανείς συμπεράσματα για μια μακρινή χώρα από την άνετη πολυθρόνα της τηλεόρασης.
Υπάρχουν δύο πράγματα, που πληγώνουν τον ίδιο και τους συμπατριώτες του, όπως λέει. Πρώτον, όταν δεν αναγνωρίζονται οι μεγάλες θυσίες, που έχουν ήδη κάνει. Και δεύτερον, όταν δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι τεμπέληδες. «Εμείς οι Έλληνες δουλεύουμε σκληρά, φοβερά σκληρά, πολύ εντατικά, πραγματικά πάρα πολύ σκληρά», λέει ο Ράλλης και τα δυνατά του χέρια, καθώς χειρονομεί, δείχνουν πόσο το πιστεύει.
Μια και μιλάμε για εργασιακή ηθική: Απορεί – λέει ο Ράλλης – όταν λίγο πριν λήξει το ωράριο πηγαίνει σε ένα κατάστημα στη Γερμανία και πέντε λεπτά πριν κλείσει δεν τον εξυπηρετούν. Στην Ελλάδα – λέει – το κατάστημα μένει ανοικτό, μέχρι να ψωνίσει και ο τελευταίος πελάτης. Και όταν στη Γερμανία έχει 30 βαθμούς θερμοκρασία, οι Γερμανοί πάλι εργάζονται διαφορετικά απ’ ό,τι στους 10 βαθμούς. Σε τελική ανάλυση, είναι όλα και θέμα κλιματικών συνθηκών.
Ο Ράλλης κοιτάζει (γύρω του) τα διπλανά τραπέζια. Λέει ότι τώρα βλέπει συνεχώς στις εφημερίδες φωτογραφίες, που δείχνουν τους Έλληνες να κάθονται στις καφετέριες. Το θεωρεί απαίσιο. Το χέρι του Πρέσβη πηγαίνει πέρα-δώθε πάνω από την κατάμεστη βεράντα, όπου οι Γερμανοί πίνουν καφέ και ένας μεσογειακός αέρας πνέει κάτω από τις ομπρέλες. Αν μια μέρα δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα στην ίδια τη Γερμανία, θα μπορούσε κανείς να συνοδεύσει θαυμάσια τα δημοσιεύματα με απεικόνιση αυτού τού σκηνικού.
«Μια μπύρα ακόμη;», ρωτά η σερβιτόρα. «Ναι, παρακαλώ», λέει ο Ράλλης. Φυσικά και πρέπει να αλλάξουν τώρα πολλά οι Έλληνες. Αλλά ένα θα πρέπει να παραδέχεται κανείς και στο μέλλον, ότι δηλ. υπάρχουν διαφορετικές νοοτροπίες.
Μέχρι τώρα υπήρχε μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας κάποια κατανομή έργου. Οι Γερμανοί απολάμβαναν να βρίσκονται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο ανάμεσα σε χαλαρούς και άνετους ανθρώπους. Το κρασί ήταν σαν το αίμα της γης και η ζωή ωραία. Η ελαφρότητα των Ελλήνων είχε κάτι που σε ξεκούραζε, έκανε καλό το ότι ήταν τόσο λίγο Γερμανοί. Τώρα όμως, με την κρίση του ευρώ, εκείνο που συμπαθούσαν τόσο καιρό οι Γερμανοί, χρησιμοποιείται εναντίον των Ελλήνων.
«Πρέπει να τα καταφέρουμε», λέει ο Πρέσβης Ράλλης τελειώνοντας το μεσημβρινό διάλειμμά του και αδειάζοντας το ποτήρι της μπίρας. «Και θα τα καταφέρουμε». Γιατί στη νοοτροπία των Ελλήνων ανήκει ακόμα κάτι σημαντικό: η αισιοδοξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου