[Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο και τελευταίο μέρος της «καυτής» ιστορίας του Πάνου Γεωργαντά «επίσκεψη στον οίκο ανοχής», μέρος των αναμνήσεων της τάξης του 1948. Το φωτογραφικό υλικό που επενδύει την ιστορία αυτή προέρχεται από παλαιές φωτογραφίες δημοσιευμένες στο διαδίκτυο. Για μια ακόμα φορά, ευχαριστούμε θερμά τους αποφοίτους της τάξης του 1948 που μοιράζονται μαζί μας τις αναμνήσεις τους...](συνέχεια από το πρώτο μέρος...) Κάποια, φαντάζομαι αξέχαστη γι’αυτόν τον νέον ημέρα, ένας από τους ‘ντροπαλούς’ συμμαθητάς πλησίασε το γκρουπ των ‘πεπειραμένων’ (σημειωτέον ότι κανείς μας δεν είχε δαγκώσει ακόμη το μήλον της έριδος), με μια έντονα εκφρασμένη παράκληση: «Παιδιά, θέλω να μου πείτε τι να κάνω για να ικανοποιήσω τις σεξουαλικές μου ορμές»!
Αυτή η παράκλησις φυσικά, ήταν για μας, και ο κώδων συναγερμού για μοντάρισμα μεγάλης πλάκας και πρωτοφανούς καζούρας επάνω σε στητό πλάνο. Μετά από μια μακροχρόνια σύσκεψη των ‘πεπειραμένων’ σε αυτές τις λεπτές υποθέσεις, στο “Notre Coin”, το στέκι μας σε πάροδο της οδού Πατησίων, αποφασίσαμε να του προτείνουμε ότι ο μόνος και γρήγορος τρόπος για να διδαχθεί τα μυστήρια της τέλειας ικανοποιήσεως αυτής του της επιθυμίας, ήταν να τον συνοδεύσουμε σε ‘Οίκο Ανοχής’ όπου θα ξαλάφρωνε από αυτές τις πιέσεις!!!
Επειδή όμως όπως είπαμε ο νεαρός συμμαθητής μας ήταν πολύ ντροπαλός, θα τον διαβεβαιώναμε, έτσι για να ενισχύσουμε το κουράγιο του, ότι θα ήμασταν κοντά του καθ’όλην την εξέλιξη αυτής της ωραίας περιπέτειας.
Δυστυχώς για τον φίλο αυτόν, το διαβολικό σχέδιο που εκτυλίξαμε εκείνη την βραδιά, περιείχε και μια λεπτομέρεια, η οποία ήταν και η αιτία του γιατί θυμάμαι τόσο έντονα αυτό το κωμικό συμβάν από αυτά τα χρόνια.
Από όσα διαβάζαμε κρυφά, από εφημερίδες και περιοδικά, και πολλές φορές από πληροφορίες "Avant Garde" γονέων που ήθελαν να προστατεύσουν τα αγόρια τους, ή επαφή με ¨εταίρα¨, ιδίως εκείνη την εποχή, ήταν επικίνδυνη λόγω της μεγάλης πιθανότητος της μολύνσεως από αφροδισιακές ασθένειες (τa ονόματα αυτών των ασθενειών με τις φοβερές συνέπειες τους τα ήξερε καλά ο νεαρός φίλος μας, αφού τα διάβαζε κάθε μέρα στις αγγελίες εφημερίδων που δημοσίευαν ειδικευμένοι γιατροί για αποτελεσματικά θεραπευτικά προγράμματα που προσέφεραν στο κοινό).
Είναι αλήθεια ότι την εποχή εκείνη οι κοπέλες που εξασκούσαν αυτό το επάγγελμα, είχαν ειδική ταυτότητα, και ήταν υποχρεωμένες να περνάνε από υγειονομική εξέταση πολύ συχνά. Υπολογίσαμε όμως ότι ό "άβγαλτος¨ φίλος μας δεν θα το ήξερε αυτό. Έτσι λοιπόν στήθηκε και το σχέδιο.
Όταν συναντηθήκαμε την άλλη μέρα, και του προτείναμε την επίσκεψη στην οδό Γαμβέτα, (εκεί υπήρχε ένας πολύ γνωστός οίκος ανοχής) τον φοβίσαμε με τις πιθανές αφροδισιακές περιπέτειες που μπορούσαν να επακολουθήσουν μετά απ’αυτή την επίσκεψη.
Οπότε μας λέει: «Ε τότε τι με συμβουλεύετε να κάνω βρε παιδιά;»
Η προγραμματισμένη μας απάντησις ήταν: «Η καλύτερη προστασία είναι να μην βγάλεις τα παπούτσια σου ούτε τις κάλτσες σου όταν κάνετε την δουλειά»!!!!!!!
«Αλήθεια;», μας λέει, «δεν μπορώ να το πιστέψω¨.
«Έτσι είναι του απαντάμε. Μάλιστα ξέρουμε πολλές περιπτώσεις από άτυχους που την έπαθαν γιατί δεν ξέρανε αυτό το κόλπο. Ο πιο εύκολος τρόπος να κολλήσεις αυτή την άσχημη αρρώστια είναι όταν είσαι ξυπόλητος και τα μικρόβια σε τσιμπάνε και μπαίνουν μέσα στον οργανισμό σου από τα δάκτυλα και την πατούσα σου!»
«Εντάξει», μας λέει, «ότι και να μου πει η κοπέλα δεν θα τα βγάλω. Στο κάτω-κάτω της γραφής θα την αποζημιώσω για να πλύνει τα σεντόνια!!»
Με αυτή την τελευταία συμβουλή, κλείσαμε και την συζήτηση στο προαύλιο του Πειραματικού γιατί χτυπούσε το κουδούνι και έπρεπε να μπούμε μέσα στην τάξη.
Διαλέξαμε μια μέρα και ώρα γί'αυτη την επίσκεψη που να μην έχει πολύ πελατεία το σπίτι, (όπως μας πληροφόρησε η «Μαμά του Οίκου», που την είχαμε ρωτήσει από πριν).
Στην προκαθορισμένη μέρα και ώρα, συναντήσαμε τον «άβγαλτο» νεαρό στην γειτονιά της οδού Γαμβέτα, (πάροδος της Εμμανουήλ Μπενάκη), και με ένα τελευταίο σπρώξιμο στην πλάτη του φίλου μας, τον επείσαμε να μπει στον περίφημο οίκο, και να ανεβούμε όλοι μαζί τα σκαλιά που οδηγούσαν στο πρώτο πάτωμα. Εκεί βρισκόταν και το σαλόνι παρουσιάσεως όπου εμφανίζονταν τα "κορίτσια" για επίδειξη και ζευγάρωμα!
Ο φίλος μας, σχετικά γρήγορα και δειλά-δειλά, διάλεξε μια νεαρά με οξυζενέ μαλλιά, η οποία ήταν και πλουτισμένη με όλα "τα ελέη του Θεού".
Ανεβήκαμε και εμείς κρυφά στο διπλανό δωμάτιο, για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη αυτής της φάρσας.
Δεν θα περιγράψω όλες τις λεπτομέρειες του τι συνέβη. Αφήνω την φαντασία του αναγνώστη να συμπληρώσει όλα τα σχετικά αυτής της ιστορίας.
Μόνο κάποια στιγμή ακούσαμε την κοπέλα να βάζει τις φωνές και να λέει: «Ρε συ βγάλε τα παπούτσια σου και τις κάλτσες σου γιατί θα μου λερώσεις τα φρέσκα σεντόνια»!
Ενώ συγχρόνως ο ανύποπτος φίλος της απαντούσε με σταθερή φωνή: «Όχι, δεν τα βγάζω»!
«Γιατί βρε παληό..... έχεις τίποτα παράξενες σεξουαλικές ιδέες;»
«Όχι, αλλά τα παπούτσια μου δεν θα τα βγάλω, όσο και να με πιέσεις!»
Τελικά, δεν νομίζω ότι το παιδί ξαλάφρωσε από τις επείγουσες νεανικές ορμές του.
Μετά από αυτό το επεισόδιο, δεν φάνηκε να μας κράτησε κακία ο συμμαθητής μας γι’αυτή την γερή φάρσα. Τώρα πια, η ιστορία αυτή είναι στο συρτάρι της λήθης, μαζί με όλες τις νεανικές ορμές που φαντάζομαι θα έχουν εγκαταλείψει τους περισσότερους απόφοιτους τού 1948!!!! (Και εάν κάποιος απόφοιτος διαφωνεί η έχει προσβληθεί από την υπεράνω δήλωση, οι υπόλοιποι εμείς τον προτρέπουμε να μας το αποδείξει!!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου