Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Αναμνήσεις μετά την απελευθέρωση...

Με την απελευθέρωση ξεχυθήκαμε στους δρόμους. Τότε άρχισαν να ανοίγουν και ο «Τσίτας» και το «Ρωσικό», στην Πανεπιστημίου, με τις ωραίες τυρόπιτες και το «Διεθνές», στην Σταδίου με τα πρώτα παγωτά, σε μπωλ, με σάλτσα σοκολάτα και μυγδαλάκια.

Σε πρόσφατη συνάντηση που είχαμε με τα ζεύγη Φατούρου και Καρλάφτη, ο Κώστας μας διηγήθηκε το εξής περιστατικό: περπατούσαν, λέει, με τον Αργυρόπουλο μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, οπότε διασταυρώνονται από δύο ζουμερές κοπελιές της εποχής! Καθώς περνούν, ο Κώστας κάνει μία χειρονομία, προσφιλή για την ηλικία μας, προς τα οπίσθια της μίας, η οποία που σταματάει και περιλούει αναλόγως λεκτικώς τον Αργυρόπουλο, ο οποίος με τη σειρά του δεν είχε καταλάβει τίποτε!! Τρέλες που είμαι βέβαιος όλοι κάναμε.

Άλλο γεγονός που ενθυμούμαι είναι όταν μαζευόμαστε μπροστά σε μια βιτρίνα καταστήματος, που όμως δεν είχε τίποτα ή τίποτα το ενδιαφέρον. Τότε οι περαστικοί, νομίζοντας ότι κάτι ενδιαφέρον υπάρχει, σπρωχνόντουσαν αναλόγως, οπότε εμείς αποχωρούσαμε και γελούσαμε με την γκάφα τους!!


Εκδρομές ενθυμούμαι την μία και μόνη που εκάναμε το 1948 στο Καβούρι της Βουλιαγμένης, όπου και η φωτογραφία. Οι καθηγητές που αναγνωρίζονται εξ αριστερών είναι οι Γεωργαντάς, Νίκας, Δημόπουλος, Αραπόπουλος και Καρανικόλας.

Παρελάσαμε και στο Παναθηναϊκό Στάδιο, δεν θυμάμαι όμως ποία ημερομηνία.


Από την τελευταία ημέρα μας στο σχολείο είναι οι φωτογραφίες που ακολουθούν






Τον επιστάτη μας τον Στράτο εξακολούθησα να τον βλέπω την δεκαετία του 1970, στον Σύλλογο των Αποφοίτων, που τότε είχε ένα χώρο, στο γραφείο του Προέδρου Δενδρινού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου