[Ιστορία Πέμπτη] Η ροκάνα, η κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά και τα μαθήματα ιταλικών...

[Η μνήμη είναι γεμάτη και από μικρές αξέχαστες στιγμές από τη σχολική μας διαδρομή, μερικές, μικρές και σκαμπρόζικες, από αυτές της τάξης του '48 μας θυμίζει ο Πάνος Γεωργαντάς]

Ξεχνάει κανείς την «ροκάνα» που χρησιμοποίησε ένας συμμαθητής μας που καθότανε μπροστά – μπροστά, σε θρανίο απέναντι από την έδρα του καθηγητού, και την «δούλευε» κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών από τον καθηγητή Αραπόπουλο; Πανζουρλισμός μέσα στην τάξη, και αποβολή του ατακτούντος από το σχολείο για λίγες μέρες!

Μήπως μπορεί επίσης να ξεχάσει κανείς την έκθεση «Η κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά»; Στα νέα ελληνικά, γράφαμε πάντα εκθέσεις. Σε μια απ’ αυτές τις περιόδους ο Καρανικόλας μας είχε ζητήσει να γράψουμε επάνω σε ένα ελεύθερο θέμα δικής μας εκλογής. Ένας από τους «εξυπνάκηδες» της τάξεως, απεφάσισε να διατυπώσει τα αισθήματα του για μια πολύ ωραία κοπέλα με κόκκινα μαλλιά που πήγαινε στην Σχολή Μπερζάν (γνωστό Ιδιωτικό Γυμνάσιο θηλέων επί της οδού Πατησίων). Έγραψε λοιπόν μια έκθεση επάνω σε αυτό το θέμα εκφράζοντας όλα τα απόκρυφα αισθήματα του για το κορίτσι αυτό.

[Ιστορία Τέταρτη] Τα Γυαλιά MacArthur

[η τέταρτη ιστορία από το αρχείο των αποφοίτων της τάξης του 1948, ασχολείται με ένα από τα σύμβολα παλαιοτέρων εποχών, τα γυαλιά Aviator της Ray-Ban, τα οποία λανσαρίστηκαν το 1936 και απέκτησαν μεγάλη δημοσιότητα όταν φωτογραφήθηκε με αυτά ο αμερικανός στρατηγός MacArthur]

Δεν θυμάμαι πότε, το παιδί που συνδέεται με αυτή την ιστορία, μπήκε στην τάξη μας να αντικαταστήσει κάποιον που έφυγε. Δεν νομίζω πάντως ότι ήταν από την αρχή μαζί μας. Ο νεαρός αυτός, στρουμπουλός και με κόκκινα μαγουλάκια, ποζάριζε πολύ γκόμενος και μάγγας του γλυκού νερού! Γενικά κρατούσε μια υπεροπτική πόζα και συμπεριεφέρετο σαν να ήξερε όλα τα θέματα που δεν ξέραμε όλοι οι άλλοι εμείς, ας πούμε οι άβγαλτοι. Στις κατακτήσεις δε των τρυφερών πλασμάτων της Αθηναϊκής κοινωνίας, ε εκεί πια ήταν ο «μεγάλος Καζανόβας»! Έτσι τουλάχιστον είχε πείσει τον εαυτό του κάθε φορά που κοιταζόταν στον καθρέφτη.

Μιλούσε αρκετά καλά την Αγγλική, τριγύριζε πάντα με τσιγάρα PalMal και Players στην τσέπη του (σπάνια για την εποχή εκείνη) και καυχιόταν διαρκώς ότι είχε δημιουργήσει στενές επαφές με τους Αμερικάνους της στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα και ότι ήθελε μπορούσε να το αγοράσει από το PX των Αμερικανών. Από ότι θυμάμαι, δεν ασχολείτο και πολύ με τον πλουτισμό και μόρφωση του πνεύματος, για να το πούμε πιο ανοικτά, δεν ήταν επιμελής.

Κάτι το παράξενο στην συμπεριφορά του, θύμιζε ότι ήταν κάπως «γυναικωτός»! Βέβαια, για μας τους άλλους, ένα τέτοιο χαρακτηριστικό ήταν μεγάλο όπλο για γερή καζούρα και περιμέναμε σαν τα γεράκια να μας δοθεί η ευκαιρία να του κάνουμε την καθημερινή σχολική ζωή του κάπως δύσκολη.

Κάπου εδώ ξεκινάει η 4η αυτή ιστορία.

[Ιστορία Τρίτη] Κοινοβουλευτικό Μάθημα

[μετά από μια μικρή παύση, συνεχίζουμε σήμερα τη δημοσίευση ιστοριών - αναμνήσεων από τη «συλλογή» των αποφοίτων της τάξης του 1948 με τη δημοσίευση της τρίτης, επίκαιρης πιστεύουμε, ιστορίας δια χειρός Πάνου Γεωργαντά...]

Ένας αμύητος αναγνώστης αυτού του κειμένου, πιθανότατα να μην γνωρίζει ότι η ονομασία «Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών» προέρχεται από το καταστατικό του σχολικού αυτού οργανισμού και της αποστολής του. Μια καλογραμμένη ανασκόπησις της ιστορίας της ιδρύσεως του ΠΣΠΑ, ως πρότυπου εκπαιδευτικού ιδρύματος στο ελληνικό διδακτικό περιβάλλον, θα βρει ο αναγνώστης στον Πρόλογο και στην Εισαγωγή τού Πρώτου Τόμου της εκδόσεως «Οδοιπορικό μέσα στο χρόνο», ένα εξαίρετο βιβλίο αφιερωμένο στο ΠΣΠΑ του οποίου επιμελήθη ως συγγραφεύς η κα. Εύη Δ. Σκληράκη [Εκδόσεις Σμίλη, 1994].

Διαβάζοντας αυτό το ιστορικό, ο αναγνώστης αντιδρά με έκπληξη και θαυμασμό, όταν αντιλαμβάνεται ότι το σχέδιο ιδρύσεως ενός τέτοιου πρότυπου σχολείου στην Ελλάδα το 1925, ήταν μια πολύ πρωτοποριακή ιδέα για εκείνη την εποχή. Με αυτή την κάπως εκτεταμένη εισαγωγή, αφιερωμένη στην ίδρυση και λειτουργία του ΠΣΠΑ, μας γίνεται αισθητή η ατμόσφαιρα και η κουλτούρα τού Γυμνασίου αυτού, όπου γινόταν μεγάλος συναγωνισμός μεταξύ των ‘αρίστων’ καθηγητών της ελληνικής παιδείας, για να διορισθούν και διδάξουν σε ένα περιβάλλον όπου για να εισαχθούν οι υποψήφιοι μαθηταί, έπρεπε δια γραπτών εξετάσεων να αποδείξουν ότι αριστεύουν και ανήκουν στο ανώτατο επίπεδο του 10% όλων των μαθητών που έπαιρναν τις εισαγωγικές.

DER SPIEGEL: Συνομιλία με τον Πρέσβη της Ελλάδας στη Γερμανία, κ. Δημήτριο Ράλλη

Από την επίσημη σελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στο facebook σταχυολογήσαμε και παραθέτουμε μια επίκαιρη συνέντευξη του συναπόφοιτου μας Πρέσβη της Ελλάδας στην Γερμανία, κ. Δημήτρη Ράλλη (αποφ. 1970). Πηγή του δημοσιεύματος είναι το Γραφείο Τύπου & Επικοινωνίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Αμβούργο. Παραθέτουμε ακριβή μετάφραση του κειμένου του ρεπορτάζ:

Ο Έλληνας Πρέσβης προτιμά τα απλά κέντρα – είχε δηλώσει ο εκπρόσωπός του – όχι τα ακριβά "δήθεν σικ" μαγαζιά. Μπροστά στο Gaffel Haus, το παράρτημα μιας μπιραρίας της Κολωνίας, ώρα 12:50 την προηγούμενη Παρασκευή, σταμάτησε ένα μαύρο αυτοκίνητο με έκδηλα στο χρώμα του τα σημάδια του μεταχειρισμένου και τον Δημήτρη Ράλλη στο πίσω κάθισμα.

Όλη η κοινοβουλευτική συζήτηση για το θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών

Το πλήρες κείμενο του νόμου με τον οποίο ορίζεται το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Πειραματικών Σχολείων αλλά και όλη τη συζήτηση του στην Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων μπορείτε να βρείτε στη σχετική σελίδα του web site της Βουλής. Γιά την ιστορία, το Σχέδιο Νόμου κατατέθηκε στις 07/04/2011, εισηγητές ήταν από την πλειοψηφία η κα Όλγα Ρενταρή - Τέντε και από την μειοψηφία ο κ. Σπυρίδων Ταλιαδούρος, συζητήθηκε σε τέσσερεις συνεδριάσεις της Επιτροπής στις 13/4, 14/4 (πρωί και απόγευμα) και 03/05 και ψηφίστηκε επί της αρχής και των άρθρων σε μία μόνη συνεδρίαση της ολομέλειας στις 12/05/2011.

[Ιστορία Δεύτερη] Επίσκεψη στον οίκο ανοχής (Β')

[Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο και τελευταίο μέρος της «καυτής» ιστορίας του Πάνου Γεωργαντά «επίσκεψη στον οίκο ανοχής», μέρος των αναμνήσεων της τάξης του 1948. Το φωτογραφικό υλικό που επενδύει την ιστορία αυτή προέρχεται από παλαιές φωτογραφίες δημοσιευμένες στο διαδίκτυο. Για μια ακόμα φορά, ευχαριστούμε θερμά τους αποφοίτους της τάξης του 1948 που μοιράζονται μαζί μας τις αναμνήσεις τους...]

(συνέχεια από το πρώτο μέρος...) Κάποια, φαντάζομαι αξέχαστη γι’αυτόν τον νέον ημέρα, ένας από τους ‘ντροπαλούς’ συμμαθητάς πλησίασε το γκρουπ των ‘πεπειραμένων’ (σημειωτέον ότι κανείς μας δεν είχε δαγκώσει ακόμη το μήλον της έριδος), με μια έντονα εκφρασμένη παράκληση: «Παιδιά, θέλω να μου πείτε τι να κάνω για να ικανοποιήσω τις σεξουαλικές μου ορμές»!

Αυτή η παράκλησις φυσικά, ήταν για μας, και ο κώδων συναγερμού για μοντάρισμα μεγάλης πλάκας και πρωτοφανούς καζούρας επάνω σε στητό πλάνο. Μετά από μια μακροχρόνια σύσκεψη των ‘πεπειραμένων’ σε αυτές τις λεπτές υποθέσεις, στο “Notre Coin”, το στέκι μας σε πάροδο της οδού Πατησίων, αποφασίσαμε να του προτείνουμε ότι ο μόνος και γρήγορος τρόπος για να διδαχθεί τα μυστήρια της τέλειας ικανοποιήσεως αυτής του της επιθυμίας, ήταν να τον συνοδεύσουμε σε ‘Οίκο Ανοχής’ όπου θα ξαλάφρωνε από αυτές τις πιέσεις!!!

Επειδή όμως όπως είπαμε ο νεαρός συμμαθητής μας ήταν πολύ ντροπαλός, θα τον διαβεβαιώναμε, έτσι για να ενισχύσουμε το κουράγιο του, ότι θα ήμασταν κοντά του καθ’όλην την εξέλιξη αυτής της ωραίας περιπέτειας.

[Ιστορία Δεύτερη] Επίσκεψη στον οίκο ανοχής (Α')

[«Καυτή» η δεύτερη ιστορία που μοιράζονται μαζί μας οι απόφοιτοι της τάξης του 1948, γραμμένη δια χειρός (και μνήμης) του αποφοίτου Πάνου Γεωργαντά, ο οποίος εισαγωγικά σημειώνει «από το κείμενο της 2ης ιστορίας αντικατέστησα προσβλητικές εκφράσεις και λέξεις με πιο εξευγενισμένες, για να αποφύγω την δυσμενή κριτική του ευαίσθητου αναγνώστη!!» Και αυτή η ιστορία θα δημοσιευθεί σε δύο συνέχειες (...τα καλά για το τέλος δηλαδή), με φωτογραφική επιμέλεια από παλαιές φωτογραφίες διαθέσιμες στο διαδίκτυο. Ακολουθεί το πρώτο μέρος...]

Το δεύτερο αυτό επεισόδιο ανήκει οπωσδήποτε στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου (σημ. 1948), αφού ασχολείται με το εξής θέμα: «Που και πως μπορεί, ένας νεαρός πια άνδρας να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές ορμές του;» Στην διάθεσή του βεβαίως υπάρχει το γνωστό όπλο του "αυτο-ερωτισμού"[*1], αλλά συγχρόνως του είναι αντιληπτόν ότι υπάρχει μια πολύ πιο κομψή λύσις που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον με αντιπρόσωπο του άλλου φύλου!!

[*1] Αυτο-ερωτισμός, είναι ο όρος που διάλεξα να χρησιμοποιήσω γι’αυτό το κείμενο, αντί της ‘μπανάλ’ λέξεως ‘μαλ....’ που είναι πια ψωμοτύρι στο στόμα της σημερινής νεολαίας.

Με αυτή την εισαγωγή σε ένα πολύ επείγον θέμα που απασχολεί κάθε νεαρό δεκαοκτώ περίπου ετών, αγγίζουμε και την ψυχολογία μιας ολόκληρης ομάδος νεαρών μαθητών που προσπαθούν να βρουν την κατάλληλη λύση.

Οι θεμελιώδεις αρχές παιδευτικής διαδικασίας του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών

Με αφορμή σχόλιο του προέδρου του συλλόγου μας κ. Λ. Τσιγώνια (αποφ. 1974) σε διαδικτυακή συζήτηση (facebook) σχετική με το ψηφισθέν νέο θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, δημοσιεύουμε σήμερα από το ιστορικό στοιχείο του σχολείου μας, διάγραμμα που χρονολογείται από ιδρύσεως του ΠΣΠΑ (1929) και αποτυπώνει τις βασικές αρχές «αγωγής παίδος» πάνω στις οποίες δομήθηκε το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο διάγραμμα με τίτλο «Θεμελιώδεις αρχαί διέπουσαι την εν τω σχολείω παιδευτικήν εργασίαν», η «αγωγή παίδος» αναλύεται σε αγωγή ηθική, εθνική, κοινωνική και σωματική και αποτελεί το κύριο έργο της «εν τω σχολείω παιδευτικής εργασίας». «Επομένως εδώ (παιδεία) αναφερόμαστε σε ολοκληρωμένη διαμόρφωση πολίτη με ελεύθερο φρόνημα, σκέψη και δράση και όχι μόνο σε μία καλά ειδικευμένη παραγωγική μονάδα (επιστήμονα, τεχνίτη, κ.α) στην οποία στοχεύει κύρια η εκπαίδευση» αναφέρει στο σχόλιο του ο κ. Τσιγώνιας.

Ψηφίστηκε από τη βουλή το νομοσχέδιο για το θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών

Δεκτό κατά πλειοψηφία από την Ολομέλεια της Βουλής , σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου έγινε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων «Θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις».

Αναφερόμενη στο θέμα του θεσμικού πλαισίου των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων κατά την ομιλία της στη Βουλή, η Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννα Διαμαντοπούλου σημείωσε:

«Εξήγησα και χθες αναλυτικά ότι στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα σύστημα μαζικό, αλλά με διαφοροποιήσεις και όχι ομοιόμορφο. Δηλαδή, να δίνει τη δυνατότητα στους δασκάλους να δημιουργούν και να έχουμε διαφορετικούς τρόπους λειτουργίας. Να αναπτυχθεί η πρωτοβουλία σε όλα, σε όλη τη χώρα. Αυτό επιτυγχάνεται με το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο, το οποίο δεν είναι η αναβίωση του 1919. Αλλιώς ήταν τα Πειραματικά όταν ξεκίνησαν, αλλιώς ήταν στο μεσοπόλεμο, αλλιώς στη δεκαετία του ‘60 και αλλιώς σήμερα που είναι εντελώς διαφορετική η κατάσταση στη χώρα. Το Νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία των αναγκαίων εκείνων δομών και στον εξορθολογισμό, ώστε να έχουμε στη χώρα μας δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας Παιδεία για όλους και κυρίως για τα παιδιά μας.

Μπορείτε να διαβάσετε το σχέδιο νόμου για το νέο θεσμικό πλαίσιο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων και την Αιτιολογική Έκθεση παρακάτω.

Νέο Θεσμικό Πλαίσιο Προτύπων Πειραματικών Σχολείων

Το τελικό κείμενο του νόμου, όπως θα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης θα αναρτηθεί σε επόμενη δημοσίευση μας.

[Ιστορία Πρώτη] Το σχολικό τηλέφωνο (Β')

[Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο και τελευταίο μέρος της γλαφυρής ιστορίας του Πάνου Γεωργαντά «το σχολικό τηλέφωνο», μέρος των αναμνήσεων της τάξης του 1948. Το φωτογραφικό υλικό που επενδύει τις ιστορίες προέρχεται από την συλλογή του Κώστα Φιλίππου, επίσης αποφοίτου της τάξης του 1948]

(συνέχεια από το πρώτο μέρος...) Εγώ, με ένα πολύ καλό φίλο και συμμαθητή, αποφασίσαμε να σκαρώσουμε κάτι που θα έμενε στα ιστορικά χρονικά. Επειδή είχαμε βαρεθεί τις συνηθισμένες καζούρες (σφυρίγματα, χάρτινα αεροπλανάκια, κλπ.), αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε κάτι το πολύ πρωτότυπο. Γνωρίζοντας ότι ο καλός μας καθηγητής θα "έπεφτε από τα σύννεφα" εάν ένας από τους μη γαλλομαθείς προσεφέρετο εθελοντικά να κάνει την μετάφραση του προσεχούς μαθήματος, αποφασίσαμε να στήσουμε ένα τηλεπικοινωνιακό τοπικό σύστημα μέσα στην αίθουσα του μαθήματος. Βεβαίως ο άλλος συμμαθητής/συνεργάτης κατείχε τα γαλλικά.

Εγώ βέβαια ανήκα στην κατηγορία των μη ‘καλλιεργημένων μαθητών’, και ήμουν σκράπα στην γλώσσα αυτή. Πως όμως θα καταφέρναμε να κάνουμε μια τέτοια σύνδεση με σύρματα, μπαταρίες, μικρόφωνα, ακουστικά κλπ. χωρίς να γίνει αυτό αντιληπτό; Το πράγμα ήθελε μελέτη, και όπως απεδείχθη εκ των υστέρων δεν ήταν εύκολη δουλειά!

Το σχέδιο λοιπόν κατεστρώθη τελικά ως εξής:

[Ιστορία Πρώτη] Το σχολικό τηλέφωνο (Α')

[συνεχίζουμε σήμερα τη δημοσίευση ιστοριών-αναμνήσεων από τη «συλλογή» των αποφοίτων της τάξης του 1948. Η ιστορία θα δημοσιευθεί σε δύο συνεχειες. Ακολουθεί το πρώτο μέρος...]

Η μικρή αυτή χαριτωμένη ιστορία, παραμένει πολύ έντονα στην μνήμη μου, γιατί όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, ακολούθησα ως επιστήμη τον σχετικά συνδεδεμένο επαγγελματικό κλάδο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας.

Δεν θυμάμαι ακριβώς σε πιο χρόνο του τότε οκταταξίου γυμνασίου συνέβη αυτό το περιστατικό. Πάντως πρέπει να ήταν ένα από τα δύο τελευταία χρόνια, γιατί το κατόρθωμα αυτό, χρειαζόταν κάποιες βασικές γνώσεις φυσικής στο θέμα των τηλεπικοινωνιών.

Ως συνήθως την εποχή εκείνη, το σχολικό πρόγραμμα περιείχε και την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Ίσως γιατί ήταν το τυχερό μας να μαθητεύσουμε μέσα στην κατοχή, και εν συνεχεία να ξεκινήσουμε από την 5η Γυμνασίου μετά την απελευθέρωση με αλλαγμένο πρόγραμμα, βασικά περάσαμε μια περίοδο που απαιτούσε την εκμάθηση τριών ξένων γλωσσών. Δηλαδή, γερμανικά και ιταλικά λόγω διαταγής των δυνάμεων κατοχής, και αργότερα γαλλικά ¨για να εκπολιτισθούμε¨ και να μπορούμε να κυκλοφορούμε άνετα στα σαλόνια του Κολωνακίου.

Επαγγελματική δικτύωση των αποφοίτων μας με αξιοποίηση της εφαρμογής LinkedIn

Ο Σύλλογος Αποφοίτων ΠΣΠΑ συντηρεί διαδικτυακή ομάδα στην εφαρμογή LinkedIn με σκοπό την επαγγελματική δικτύωση των αποφοίτων μελών μας. Για την καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας και χρήσης της εφαρμογής αυτής και των δυνατοτήτων της εφαρμογής LinkedIn δημοσιεύουμε σήμερα σχετικό άρθρο που βρήκαμε στο www.kariera.gr και παρουσιάζει τρόπους για να μεγιστοποιήσει ο καθείς ημών την παρουσία του στην εφαρμογή αυτή. Τίτλος: «Μάθε τα πάντα για το LinkedIn και αξιοποίησέ το»

Αν νομίζεις ότι το το LinkedIn είναι απλώς ένας τρόπος για να μαθαίνεις  που εργάζονται οι πρώην συμφοιτητές σου και οι παλιότεροι συνάδελφοί σου κάνεις λάθος. Αν και δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο το facebook και το twitter παραμένει το πιο επαγγελματικό εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης. Και αυτό γιατί μπορεί να σε βοηθήσει στην αναζήτηση εργασίας, στη δημιουργία του δικτύου επαφών σου και να σε κρατήσει ενήμερο για τα νέα του κλάδου σου. Βέβαια, αν γνωρίζεις πώς να μεγιστοποιήσεις τα οφέλη του LinkedIn μπορεί να σε βοηθήσει σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματική σου σταδιοδρομίας και όχι μόνο όταν ψάχνεις δουλειά.

Οι απόφοιτοι του 1948 ανοίγουν και ψαχουλεύουν τη «σακούλα των αναμνήσεων»

[Ακολουθεί ο πρόλογος του ιστορικού αναμνήσεων της τάξης του 1948 (στην φωτογραφία από την τελευταία μέρα τους στο σχολείο), γραμμένος δια χειρός του αποφοίτου Πάνου Γεωργαντά. Ευχαριστούμε θερμά τον ίδιο και τους συμμαθητές του που μοιράζονται μαζί μας τις αναμνήσεις τους...]

Έχουν περάσει πάνω από εξήντα χρόνια από τον Ιούνιο του 1948 όταν καμιά τριανταριά παιδιά αποφοίτησαν από την τελευταία τάξη του Γυμνασίου ΠΣΠΑ που βρίσκεται στην οδόν Σκουφά, απέναντι από τον Άγιο Διονύση στην Αθήνα. Ήταν εποχή μεγάλης τρικυμίας στην Ελληνική κοινωνία, και στην πολιτική ζωή και εξέλιξη της χώρας.

Η Ελλάδα της δεκαετίας του 1940 πέρασε από εμπειρίες μιας απάνθρωπης κατοχής από τα κράτη του Χιτλερικού Άξονος (Γερμανία, Ιταλία), και μια περίοδο φοβερής πείνας τον χειμώνα του 1941 που άφησε πολλές πληγές σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της χώρας, και έσπειρε τον θάνατο. Στην πρωτεύουσα, οι θάνατοι από ασιτία πενταπλασιάσθησαν μέσα στην βαρυχειμωνιά, και πολλοί από μας χάσανε δικούς τους ανθρώπους.

Σχολικές αναμνήσεις...

Πολύτιμο κομμάτι της ιστορίας του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών, του σχολείου μας, είναι οι δικές μας αναμνήσεις. Κάποιες από αυτές αποφάσισαν να μοιραστούν μαζί μας οι απόφοιτοι της τάξης του 1948, μιας από τις τάξεις που έζησαν πόλεμο και κατοχή στο ιστορικό κτίριο της οδού Σκουφά. Τις ιστορίες αυτές και το πολύτιμο φωτογραφικό υλικό που τις συνοδεύει, συνέθεσε σε κείμενο ο Πάνος Γεωργαντάς, με την σύμπραξη των συμμαθητών του Κώστα Καρλάφτη, Χρήστου Φατούρου, Κώστα Φιλίππου, Τάκη Γιαμπανά, Γιώργου Γιαννόπουλου και Κώστα Κοντινού. Το υλικό αυτό δημοσιεύουμε στο blog του συλλόγου μας -ταξινομημένo ως «αναμνήσεις της τάξης του 1948»- αρχής γενομένης από σήμερα, με τον πρόλογο της όλης προσπάθειας γραμμένο δια χειρός Πάνου Γεωργαντά. Επιδίωξη μας, εκτός της διατήρησης της μνήμης, η κίνηση αυτή να αποτελέσει παρακίνηση και για αποφοίτους άλλων ετών να συλλέξετε δικές σας αναμνήσεις και να τις μοιραστείτε μαζί μας. Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενα και τις φωτογραφίες σας για δημοσίευση στο e-mail του blog μας alumni.pspa@gmail.com